Ekopracownia 2023 dofinansowana ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w formie dotacji w kwocie 45 000,00 zł.

Nasza Historia

  • Drukuj
Szczegóły
T.Kędzior
Historia Naszej Szkoły
 
 
 
 
W 1938r. w Grudziądzu przystąpiono do budowy szkoły powszechnej przy ul. Mikołaja z Ryńska. Latem 1939r. główny blok szkoły był na ukończeniu i liczono, że 1 września 1939r. dzieci i nauczyciele rozpoczną rok szkolny w nowej szkole. Wybuch II wojny światowej przekreślił te plany. 4 września do miasta weszły wojska niemieckie. Dla mieszkańców miasta nastał czas terroru.
 
29 października 1939r. na Placu Piłsudskiego odbyła się pierwsza publiczna egzekucja w Grudziądzu. Niemcy rozstrzelali 10 Polaków. Egzekucja odbyła się 50 m od szkoły. Dziś wznosi się tam Pomnik 10 Pomordowanych, którym opiekują się uczniowie tej szkoły.
 
W czasie okupacji hitlerowskiej szkoła była siedzibą gestapo. Wnętrze budynku Niemcy przystosowali do swoich potrzeb. Na parterze, obok głównego wejścia znajdowała się wartownia (dziś sekretariat). Klasy zostały podzielone ścianami, niektóre okna zamurowano lub zaopatrzono w żelazne kraty.
 
Największe zmiany architektoniczne przeprowadzono w piwnicach. Pomieszczenia te zamieniono na cele więzienne. Oprócz celi znajdował się tam karcer, czyli ciemne i małe pomieszczenie (dł. 3,10 m, szer. 2,85 m i wys. 1,30 m). Przetrzymywano tam więźniów do całkowitego wyczerpania fizycznego i psychicznego. Oprócz tego była tam cela i ława śmierci, do której doprowadzony był prąd elektryczny. W ten sposób wykonywano wyroki śmierci.
 
Na ścianach i pod parapetami okien w celach więziennych było dużo napisów, gł. w j. polskim, ale też w j. niemieckim, j. rosyjskim i po łacinie np.:  
 
"Jutro zgaśnie nam słoneczko..."
 
"Te psy zakatowali..."
 
"Christus regnat, Christus vincit..."
 
"Niech żyje Polska, chociaż my zginiemy..."
 
Ilu ludzi zginęło w murach tej szkoły nikt nie wie. Niemcy opuszczając miasto zniszczyli dokumenty zbrodni oraz podpalili budynek. Nikt nie wie jak wyglądała egzekucja, nie ma świadków przebiegu zbrodni.
 
6 marca 1945r. Grudziądz został wyzwolony. W kwietniu 1945r. przeprowadzono w murach szkoły wizję lokalną, której celem było stwierdzenie stanu przebudowy szkoły, poznanie stopnia zniszczeń i przeznaczenia poszczególnych pomieszczeń. Członkiem wizji lokalnej był m. in. Michał Welc, przedwojenny kierownik szkoły, któremu teraz władze szkolne oddały budynek pod opiekę.
 
Szkoła była jedną wielką ruiną. Zawalonych było 13 stropów, w ocalałych oknach nie było ani jednej szyby. Załączone zdjęcie tylko częściowo obrazuje ogrom zniszczeń szkoły, gdyż nie widać na nich zniszczeń wewnętrznych.  
 
Kierownik szkoły Michał Welc natychmiast zajął się odbudową. W pierwszej kolejności dążył do szybkiego zabezpieczenia budynku przed dalszymi zniszczeniami. Do pomocy dobrał sobie woźnego Bronisława Skibickiego, dużą pomocą służył też nauczyciel Zygmunt Kopkowski. Prace polegały na usuwaniu zniszczeń, zdobywaniu materiałów budowlanych i na samej budowie. Duże zainteresowanie odbudową szkoły wykazywał prezydent miasta z zawodu nauczyciel, Franciszek Mówiński.
 
W roku szkolnym 1945/46 w szkole uczyło się 566 uczniów w 12 oddziałach. Nie było klasy siódmej z powodu małej liczby dzieci (2). Pierwsze grono nauczycielskie przedstawiało się następująco:
 
Michał Welc - kierownik szkoły, Zygmunt Kopkowski, Zofia Witkowska, Felicja Lesińska, Edyta Zawodzińska, Marta Idzikiewicz, Natalia Pydyń, Helena Wagner, Michalina Przybylska, Urszula Kirsztein, Ludwik Graczyk.
 
Ponieważ przedwojenny budynek szkolny nosił imię Henryka Sienkiewicza, dlatego na prośbę kierownika szkoły, Inspektorat Szkolny zgodził się by szkoła zatrzymała to imię.
 
Warunki pracy były bardzo ciężkie. Przez pierwszy miesiąc, kiedy trwały prace remontowe, dzieci chodziły popołudniami do szkoły nr 9. Dopiero 1 października dzieci i nauczyciele weszli do własnego budynku.
 
Pierwszą pracownią jaką udało się stworzyć była pracownia zajęć technicznych. Stało się to głównie dzięki pomocy inspektora szkolnego Rudolfa Narlocha, który przekazał na ten cel 60 tyś. zł. Z chwilą rozpoczęcia nauki we własnym budynku odbyło się walne zebranie Delegatów Klasowych, na którym wybrano zarząd koła Opieki Rodzicielskiej, którego prezesem został Kazimierz Lewandowski.  
 
Dnia 7 listopada 1945r. założono Młodzieżowe Koło PCK, które liczyło początkowo 67 członków pod opieką Heleny Wagner.
 
Dnia 28 listopada 1945r. utworzono Spółdzielnią Uczniowską "Przyszłość", której opiekunem został Ludwik Graczyk. Zapisało się 35 uczniów, wpisowe wynosiło 1 zł.
 
Z inicjatywy podharcmistrza Zygmunta Kopkowskiego powołano drużynę harcerską i zorganizowano harcówkę. Funkcję drużynowego powierzono 1 stycznia 1946r. Zbigniewowi Nesturokowi. Ukoronowaniem działalności harcerzy było odzyskanie sztandaru drużyny przedwojennej. Poświęcenie sztandaru nastąpiło 17 lutego 1946r. Żeńskie drużyny harcerskie nosiły imię Bohaterek Warszawy, a męskie Żwirki i Wigury.
 
 
            Poniższa tabela przedstawia zestawienie liczby uczniów i nauczycieli z okresu 1945-1957
 
Rok szkolny Liczba uczniów Liczba oddziałów Liczba nauczycieli
1945/46 566 12 11
1946/47 612 14 12
1947/48 640 15 16
1948/49 426 11 12
1949/50 515 12 13
1950/51 531 13 14
1951/52 550 14 15
1952/53 501 14 15
1953/54 508 17 16
1954/55 538 15 15
1955/56 570 16 17
1956/57 623 19 18
 
 
Uczniowie szkoły brali aktywny udział w dziele odbudowy szkoły, miasta, stolicy. Młodzież przygotowywała sztuki teatralne, z których dochód był przeznaczony na odbudowę szkoły, np. "Była sobie królewna", wstęp od 5 zł. Innym razem Spółdzielnia Uczniowska przekazała 1000 zł jako "daninę narodową". Uczniowie poszczególnych klas złożyli na zagospodarowanie Ziem Zachodnich 1500 zł.
 
W ramach Tygodnia Związku Zachodniego w kwietniu 1947 r. Umieszczono na ścianie frontowej szkoły tablicę pamiątkową z napisem:
 
"Miejsce Uświęcone
 
Męczeńską Krwią Polaków
 
Walczących o Wolność"
 
 
15 czerwca 1947 r. władze kościelne dokonały aktu poświęcenia szkoły oraz szkoła przejęła sztandar przechowywany w czasie wojny przez Jana Krausewicza.
 
 
W listopadzie 1948 r. założono Szkolne Koło Odbudowy Warszawy. Do koła zapisało się 255 uczniów. Opiekunem koła został M. Welc. W roku szkolnym 1950/51 i 1952/53 SKOW zajęło I miejsce w kraju zyskując tytuł chorążego sztandaru przechodniego.
 
Uczniowie Szkoły Powszechnej Nr 8 wyróżniali się nie tylko pracą społeczną. W 1952 r. Halina Szarafińska zdobyła tytuł mistrzyni Polski w biegach na 60 m. W 1955 r. Andrzej Rochoń otrzymał nagrodę Ministerstwa Oświaty za zwycięstwo w konkursie czytelniczym.
 
Młodzież tej szkoły brała również udział w budowie Pomnika 10 Pomordowanych - na ten cel przelała w roku szkolnym 1956/57 1100 zł i 230 zł na płyty ku czci Mikołaja z Ryńska.
 
W latach 70-tych szkoła brała aktywny udział w wojewódzkim turnieju "Stop! dziecko na drodze" osiągając wysokie wyniki:
  
 
1969/70 - III miejsce w województwie,
 
1970/71 - II miejsce w województwie,
 
1971/72 - V miejsce,
 
1972/73 - III miejsce.
  
 
Duży wpływ na losy szkoły i miasta miał jej pierwszy kierownik Michał Welc, który w 1972r. otrzymał drugą nagrodę w konkursie "Pierwsze dni w wyzwolonym Grudziądzu", a w 1973r. znalazł się wśród 25 najbardziej zasłużonych Grudziądzan w Honorowej Księdze Ludzi Zasłużonych.
 
6 marca 1970r. w 25 rocznicę Wyzwolenia Grudziądza szkole nadano imię "Bojowników O Wolność i Demokrację". Z tej okazji  szkoła otrzymała Tablicę Pamiątkową z napisem:
 
W 25- Rocznicę
 
Wyzwolenia
 
Naszego Miasta
 
Tutejszej Szkole
 
Nadano Miano
 
"Bojowników
 
o Wolność
 
i Demokrację"
  
 
W maju 1973r. przedstawiciele ZBOWiD wystąpili z wnioskiem do władz o urządzenie w piwnicach szkoły muzeum męczeństwa Polaków. Postanowiono pomieszczeniom piwnicznym przywrócić wygląd z czasów wojny, zgromadzić pamiątki i dokumenty terroru. Na przeszkodzie urządzania wówczas izby pamięci stała ograniczona powierzchnia użytkowa budynku.
 
25 III 1977r. Miejski Komitet Obywatelski Ochrony Pomników Walk i Męczeństwa uznał więzienie śledcze gestapo i wpisał je do rejestru Miejsc Pamięci Narodowej w Grudziądzu  jako "gestapowską katownię".
 
8 maja 1981 r. otwarto tu Izbę Pamięci Narodowej.
 
Napis na tablicy :
   
 
"IZBA PAMIĘCI NARODOWEJ
 
MIEJSCE MARTYROLOGII POLAKÓW
 
1939-1945
 
Gestapowska Katownia"
 
 
17 stycznia 1989r. decyzją Zarządu Głównego ZBOWiD Muzeum Martyrologii w Grudziądzu za całokształt pracy nadano odznakę "Za zasługi dla ZBOWiD".
 
Nasze gimnazjum powstało 1 września 1999 r. w wyniku przekształcenia Szkoły Podstawowej nr 8 im. Henryka Sienkiewicza. Szkoła podstawowa funkcjonowała do dnia 31 lipca 2001 r.
 
Szkoła Podstawowa Nr 8 i funkcjonujące w murach tego budynku od 01. 09. 1999 r. Gimnazjum Nr 7 ważne są dla mieszkańców miasta nie tylko ze względu na swoją historię. Na podstawie zarządzenia Wojewody Nr 36/85 z dnia 25.06.1985r. Szkoła Podstawowa Nr 8 stała się szkołą sportową, której zadaniem jest realizacja programu szkolenia sportowego w zakresie lekkiej atletyki. Równocześnie z chwilą powstania Gimnazjum Nr 7 Zarząd Miasta Grudziądza w uchwale nr 390/99 z dnia 25.04.1999r. wyraził zgodę na utworzenie Gimnazjum Sportowego na bazie Gimnazjum Nr 7.
 
Szkoła Podstawowa posiadała klasy sportowe od piątej do ósmej skupiające uzdolnioną sportowo młodzież z terenu całego miasta. Obecnie młodzież uczęszcza do klas sportowych w Gimnazjum. Podstawą naboru do klas sportowych są coroczne testy sportowe oraz wyniki w nauce. W dotychczasowej działalności szkoły sportowej wychowankowie szkoły zdobyli wiele medali na mistrzostwach Polski reprezentując takie dziedziny jak: lekkoatletyka, kolarstwo, judo, tenis stołowy, wioślarstwo. Wielokrotnie reprezentowali Polskę na imprezach międzynarodowych. W szkole pracuje wykwalifikowana kadra szkoleniowa a uczniowie korzystają z obiektów sportowych GKS "Olimpia".
 
Największe sukcesy sportowe szkoły w zawodach ogólnopolskich to:
 
-         1990r. - zdobycie przez dziewczęta tytułu Drużynowego Mistrza Polski w Biegach Przełajowych
 
-         2000r. - zdobycie przez chłopców tytułu Mistrza Polski w czwórboju LA.
 
 
W roku szkolnym 2000/2001 szkoła podjęła współpracę w ramach programu Unii Europejskiej  Socrates-Comenius ze szkołami partnerskimi w Gütersloh (Niemcy), Falum (Szwecja) oraz El-Herro (Hiszpania). Dzięki programowi Socrates-Comenius dochodzi do wymiany młodzieży pomiędzy szkołami. Koordynatorem programu jest mgr Ewa Gawrzał.
Od dnia 1 czerwca 2005 roku nasza szkoła szczyci się imieniem wielkiego polskiego patrioty Tadeusza Bora-Komorowskiego.
 
 
 
 
OPRACOWAŁA: mgr Jolanta Kowalczyk